ஏகாதசி விரதத்தின் சிறப்பும் பலனும்

                         அணுமுதல் அண்டம் வரையில் எப்பொருளைப் பற்றியும், எவருமே, எக்காலத்துமே, எந்த நூலிலுமே முழுமையாக, விவரிக்க முடிவதில்லை. இதனால் தான், தோற்றம் அறியப்படாத ஆதி முதல், இன்று வரை, பன்னாட்டவரும், அனைத்தையும் பற்றியும், தொடர்ந்து அறிந்து வருகின்ற செய்திகளை, பல்லாயிரக்கணக்கான நூல்களில் தெரிவித்து வந்திருக்கின்றனர். இப்படி மென்மேலும் அறிப்பட வேண்டியதாக கருதப்பட்டு, ஆய்வுக்கு உட்பட்டதால் தான் ஏகாதசி, பிரதோஷம் போன்ற விரதங்களைப் பற்றி பெருமை பகராத சமய நூல்களே இல்லை என்று கூறப்படுகிறது. கணபதியை அதிகமாக ஆராதிப்பவர்கள் சதுர்த்தி விரதத்திற்கும், முருகனையே அதிகமாக போற்றுவோர் சஷ்டி விரதத்திற்கும், துர்க்கையை அதிகமாக வணங்குபவர்கள் அஷ்டமி விரதத்திற்கும், சிவனை அதிகம் பூசிப்பவர் பிரதோஷ 
                         விரதத்திற்கும்விஷ்ணுவை அதிகமாக விரும்புவோர் ஏகாதசி விரதத்திற்கும் முக்கியத்துவம் அளிப்பதால், சில விரதங்கள் சில சமயப் பிரிவினருக்கே என்பதில்லை. அப்படி எண்ணக்கூடாது என்பதற்காகத்தான் மேற்குறிப்பிட்ட தெய்வங்கள் பிற பெயருடைய கடவுளரை நினைவுறுத்தும் விரதங்களை அனுஷ்டிக்குமாறு, பல புராணங்களிலும், பன்முறை பரிந்துரைத்துள்ளனர். சதுர்த்தி விரதமிருந்து கணபதியின் அருள் பெறுமாறு சிவனும் திருமாலும் கூறியிருப்பதைப் போலவே, பிரதோஷ விரதமிருந்து சிவனருளைப் பெறுமாறு விஷ்ணுவும், ஏகாதசி விரதமிருந்து திருமால் அருளைப் பெறுமாறு சிவனும் கூறியிருக்கின்றனர். எந்த விரதமும் ஒரு சாரார்க்கு மட்டுமல்ல; எல்லா விரதங்களையும் எல்லோரும் அனுஷ்டிக்க முயல வேண்டும் என்பதையே எல்லா சமய இலக்கியங்களும் வற்புறுத்துகின்றன.

                    தோற்றமும் - பெயர்களும்:    
                             பிறந்தவை யாவும் மறைந்தே ஆக வேண்டும் என்பது இயற்கை நியதி. பிறப்பும் - மறைவும் வடிவ மாற்றங்களே தவிர நிரந்தர தோற்ற அழிவு அல்ல. இதை மறப்பதால் தான் சிலர், ஒரு குறிப்பிட்ட உருவிலேயே (மனிதராக, தேவராக ) என்றும் இருக்க விரும்பி, தவம் புரிகின்றனர். அவ்வுருவ  வாழ்காலத்தை நீட்டிக் கொண்ட அகந்தையால், தம் பலத்தை நிரூபிப்பதாக எண்ணி, மற்றோரைத் துன்புறுத்தி வந்திருக்கின்றனர். இத்தகையோருள் முரன் என்பவனும் ஒருவன். சூரனை அடக்கி அருளுவதற்காக சிவனாரின் அம்சமாக கந்தன் தோன்றியது போல, பல்லோரையும் துன்புறுத்தி வந்த முரனை அடக்குவதற்காக, விஷ்ணுவின் அம்சமாகத் தோன்றிய சக்தியே ஏகாதசி என்ற தெய்வ கன்னிகை. மண்ணோரும், விண்ணோரும் விஷ்ணுவை வழிபட்டு, விரதமிருந்து, அவர் அருளால், முரனின் கொடுமையிலிருந்து தப்பியது முதல் ஏகாதசி ஒரு முக்கிய நித்ய விரதமாக அனுஷ்டிக்கப்படுகிறது. அந்த ஏகாதசி நன்னாள், மார்கழி மாத தேய்பிறை ஏகாதசி ஆக (11ம் நாள்) இருந்ததால், அன்று முதல், மார்கழி மாத தேய்பிறை ஏகாதசி உற்பத்தி ஏகாதசி எனப்படுகிறது. உற்பத்தி ஏகாதசியில் தொடங்கிய விரதத்தை, பின்னர் வந்த ஏகாதசி நாட்களிலும் அனுஷ்டித்து, பலரும், பல்வகைப் பயன்களைப் பெற்றனர். அப்பயனின் அடிப்படையில், ஒவ்வொரு ஏகாதசிக்கும், அதன் சிறப்பைக் குறிக்கும் அடைமொழி நிலைத்து விட்டது. ஒவ்வொரு நாளுமே பல்லோர் அவதரித்த நன்னாளாயினும், அக்டோபர் 2ம் நாளை காந்தி ஜயந்தியாகவும், ஜனவரி 12ஐ விவேகானந்த ஜயந்தியாகவும் அனைவரும் நினைவுறுவது போல ஒவ்வொரு ஏகாதசியிலும் எண்ணிலார் பயன் பெற்று வந்திருப்பினும், ஓரிருவர் பெற்ற நன்மையைக் குறிப்பதாகவே ஏகாதசிகளின் பெயர்கள் அமைந்துள்ளன. பானைக்கு ஒரு சோறு பதம் போல, ஒவ்வொரு ஏகாதசியில் விரதமிருந்து பயன் பெற்றவரும், அடைந்த பயன்களும் ஒரு உதாரணமே தவிர, ஒருவர் மட்டும் ஒரு பயனை மட்டுமே அடைந்தனர் என்பதல்ல.
                         மார்கழி மாதம் வளர்பிறை ஏகாதசியன்று, வைகானஸர் மேற்கொண்ட விரதத்தின் பயனாக அவருடைய முன்னோர்கள் (முக்தி) வைகுண்ட பதம் அடைந்ததிலிருந்து, அந்த ஏகாதசி, எல்லா ஏகாதசிகளையும் விட மிக முக்கியமாகக் கருதப்பட்டு (மோக்ஷõ) வைகுண்ட ஏகாதசி என்று போற்றப்படுகிறது. மூன்று கோடி ஏகாதசி விரத பலனை அளிப்பதால் முக்கோடி ஏகாதசி என்றும் பெயர். தை மாதம் தேய்பிறை ஏகாதசிக்கு சபலா. (விருப்பை நிறைவிப்பது) என்று பெயர்.
                           புலிக்குப் பயந்து மரத்திலேறிய ஒரு வேடன், அம்மரம் வில்வமரம் என்பதையோ, அதன் கீழ் சிவலிங்கம் இருப்பதையோ, சிவலிங்கத்திற்கு வில்வார்ச்சனை செய்வதின் மேன்மையையோ, அன்று சிவராத்ரி என்பதையோ, அன்றிரவு விழித்திருப்பதின் நன்மையையோ அறியாவிட்டாலும், தூக்கத்தில் கீழே விழுந்திடக் கூடாது என்பதற்காக மட்டுமே இரவு முழுவதும் மரத்திலிருந்து ஒவ்வொரு இலையாகப் பறித்துப் போட்டாலும் கூட, சிவனருள் பெறுகிறான். அதுபோலவே, நாடு கடத்தப்பட்ட மகிஷ்மதராஜனின் மகன், எதுவும் கிடைக்காததாலேயே, உண்ணாமலும், பசி, தாகத்தினால் உறங்காமல் இருந்தாலும் கூட, திருமால் அருளால் மீண்டும் அரசாட்சி பெற்ற நாள். தை மாதம், வளர்பிறை ஏகாதசிக்கு புத்ரதா (குலம் தழைக்க மகப்பேறு அருள்வது) என்று பெயர். பல வருடங்கள் புத்திரப்பேறு இன்றி வருந்திய சுகேதுமான் - சம்பா என்ற அரச தம்பதியர்க்கு குழந்தை அருளிய பெருமையுடையது. மாசி மாதம் தேய்பிறை ஏகாதசிக்கு ஷட்திலா (ஷட் = ஆறு; திலா = எள்) என்று பெயர். உடனடியாக பலனளிக்கும் மிகச் சக்தி வாய்ந்த தானங்களில், எள் தானம் மிக முக்கியமானது. அதனை ஆறு வகையில் (குடிநீரிலோ, ஸ்நான தீர்த்தத்திலோ, உணவிலோ, வேள்வியிலோ, திண்பண்ட உருண்டையிலோ அல்லது வெறுமனேயோ) தானம் செய்ய மிகவும் உகந்த நாள்.
                        மாசி மாதம் வளர்பிறை ஏகாதசிக்கு ஜயா (நினைத்ததை அடைவதில் வெற்றி கோருவது) என்று பெயர். மால்யவான் என்பவன் தெய்வ அபசாராத்தால் ஏற்பட்ட அல்லல் நீங்கிய நாள். பங்குனி மாதம் தேய்பிறை ஏகாதசிக்கு விஜயா (இழந்த அரச பதவியை மீட்பது) என்று பெயர். விஷ்ணுவின் அவதாரமான இராமபிரானே, பகதாலப்ய முனிவரின் பரிந்துரைப்படி விரதமிருந்து அரச பதவியை மீளப்பெற்ற நாள். பங்குனி மாதம் வளர்பிறை ஏகாதசிக்கு ஆமலகி (அளப்பரிய திறன் வாய்ந்த நெல்லி) எனப் பெயர். ருத்ராக்ஷ மரம் சிவத் தோன்றல் போல, நெல்லி திருமாலின் தோன்றலாகும். எல்லா தெய்வ சக்திகளும் கோமாதா காமதேனுவுள் அடக்கம் போல, நலன் பயக்கும் சக்திகள் யாவும் நெல்லியுள் அடக்கம். ஆதிசங்கரருக்கு அளிக்கப்பட்ட ஒரு நெல்லி, அவரை கனகதாரா துதியை பாடச் செய்து தங்க மழையை கொட்டுவித்தது போல பெரும் பயன் அருள வல்லது. சித்திரை மாதம் தேய்பிறை ஏகாதசி பாபமோசினி (தீவினையால் விளைந்த இன்னலை அழிப்பது) எனப்படும். மேதாவி முனிவரை காமவயப்படுத்தியதால் மஞ்சுகோஷாவுக்கு விளைந்த அல்லலைப் போக்கிய நாள். சித்திரை மாதம் வளர்பிறை ஏகாதசி காமதா எனப்படும். பிற கடமைகளை நிறைவேற்றாமல், மித மிஞ்சிய பாலுறவில் ஈடுபடுவதால் நேரும் இன்னலை நீக்கி அருளும் நாள். வைகாசி மாதம் தேய்பிறை ஏகாதசி வரூதினி (இம்மையிலேயே நன்மை தருவது) எனப்படும். மாந்தாதாவை இம்மையிலும், மறுமையிலும் நன்மை அடையச் செய்த நாள். அன்னதானத்திற்கும் மேலான வித்யாதானத்தின் பலனை அருளும் நாள். வைகாசி மாதம் வளர்பிறை ஏகாதசி மோகினி எனப்படும். மோகத்தில் ஆழ்ந்திருந்த அருணகிரியை முருகன் காத்தது போல. வாழ்வு போகங்களிலேயே ஆழ்ந்ததால் நேரிட்ட எல்லா துன்பங்களிலிருந்தும் த்ருஷ்டிமான் என்ற அரச குமாரன் கௌண்டின்ய முனிவரின் அறிவுரைப்படி, விரதமிருந்து மீண்ட நாள். அனைவரையும் மோகத்திலிருந்து விடுவிக்கும் நாள்
                         ஆனிமாதம் தேய்பிறை ஏகாதசி அபரா (மறுமைக்கு வழி காட்டும்) எனப்படும். தெரியாததை மறைத்து, அறிந்தவர் போல நடக்கின்ற தவற்றை நீக்கிடும் நாள். உதாரணமாக, மருத்துவம் அறியாதவர் மருத்துவராக உலவுவது போன்று, இன்னும் பலர் வெவ்வேறு துறைகளில் தேர்ச்சி பெற்றதாக ஊரை ஏமாற்றுவதால் நேரும் அல்லலை தவிர்க்கும் நாள். ஆனி மாதம் வளர்பிறை ஏகாதசி நிர்ஜலா ( நீர் கூடப் பருகாமல் இருத்தல்) எனப்படும். சிலருக்கு அதிக நேரம் உண்ணாமை கஷ்டமாகத் தெரிவதில்லை. பலருக்கு என்றாவது உண்ணாமை சிரமமாக இருப்பதில்லை. இன்னும் சிலருக்கோ, இயற்கையாகவே, ஒரு வேளை கூட உண்ணாமல் இருக்க முடிவதில்லை. இந்த நிலைக்கு பீமன் ஒரு உதாரணம். அவனும் கூட, இந்நாளில் விரதமிருந்து, மறுநாள் துவாதசியிலேயே உணவு ஏற்றதால், நிர்ஜலா ஏகாதசிக்கு மறுநாள் பாண்டவ துவாதசி என்று பெயர். ஆடிமாதம் தேய்பிறை ஏகாதசியை மோகினி என்பர். பொதுவாகவே, போகிகளாக இருக்கும் நமக்கு அதற்கு மேலான யோக நிலையை அடைந்திட அருளும் நாள். ஆடி மாதம் வளர்பிறை ஏகாதசிக்கு சயனி என்று பெயர். ஒவ்வொரு ஜீவராசியும் வெவ்வேறு காலங்களில் ஓய்வு எடுப்பது போல, மகாவிஷ்ணு ஓய்வாக சயனிக்கத் துவங்கும் நாள். ஆவணி மாதம் தேய்பிறை ஏகாதசி காமிகா எனப்படும். நம்மை அத்தியாவசியத் தேவைகட்கு கஷ்டப்படாமல் காத்து அருளும் நன்னாள். ஆவணி மாதம் வளர்பிறை ஏகாதசிக்கும் (தை வளாபிறை ஏகாதசி போல) புத்ரதா என்று பெயர். புரட்டாசி மாதம் தேய்பிறை ஏகாதசிக்கு அஜா (வருத்தம் நீக்கும்) என்று பெயர். உண்மை பேசுவோரின் மேன்மையை உலகுக்கு உணர்த்துவதற்காக, சோதனைக்குள்ளாக்கப்பட்ட ஹரிச்சந்திர மகாராஜன் விரதமிருந்து, மீண்டும் நாடும் நலனும் பெறச் செய்த பெருமையுடையது.புரட்டாசி மாதம் வளர்பிறை ஏகாதசி பத்மா எனப்படும். நாராயணன் (நாரா = நீர், அயனன் = துயில்பவன்) அருளால் மழை பொழிவித்து எங்கும் வளமை கூட்டும் பெருமையுடையது.ஐப்பசி மாதம் தேய்பிறை ஏகாதசி இந்திரா எனப்படும். நற்செயல்கள் புரியாமையால் விளைந்த இன்னலைப் போக்குவது. ஐப்பசி மாதம் வளர்பிறை ஏகாதசி பாபாங்குசா (அல்லனவையில் ஈடுபட்டதால் ஏற்பட்ட துன்பத்தை துடைப்பது) எனப்படும். நம்மை மட்டுமின்றி, தந்தை வழி தாய் வழி, மனையாள் வழி முன்னோரையும் நரக துன்பத்திலிருந்து மீட்கும் நாள். கார்த்திகை மாதம் தேய்பிறை ஏகாதசி ரமா (மகிழ்வு கூட்டுவது) எனப்படும். ஒருவர்க்கு மட்டுமின்றி, ஊருக்கே, உலகுக்கே வளமையருளும் நாள். கார்த்திகை மாதம் வளர்பிறை ஏகாதசி ப்ரபோதினி என்று கூறப்படுகிறது. வருடத்திற்கு 365/366 நாள் என்பதாலும், திதிகளில் கால அளவு குறைந்து, கூடுவதாலும் ஒவ்வொரு ஏகாதசிக்குமிடையே சரியாக 15 நாள் இடைவெளி இல்லாததாலும் 2,3 வருடங்களுக்கொரு முறை, ஒரே வருடத்துக்குள் 25 ஏகாதசிகள் வரும். அது உத்தமோத்தமமான கமலா ஏகாதசி எனப்படும்.
                         சிலர் சில திருவிழாக்களை நக்ஷத்திரப்படியும், சிலவற்றை பவுர்ணமிப்படியும் வெவ்வேறு நாளில் கொண்டாடுவதும், இந்த அடிப்படையில் தான். பருவகாலப்படியும், தக்ஷிணாயன, உத்தராயணப் படியும் அமாவாசை, பவுர்ணமிக்கு இடையிலான நேரம் மாறுபடுவதால் பிரதமை முதல் அமாவாசை / பவுர்ணமி வரை ஒவ்வொரு திதியும் சுமார் 55 முதல் 65 நாழிகை வரை இருக்கும். இதனால் தான், ஒரு திதி அல்லது நக்ஷத்ரம் அவ்வக்காலத்தில் எந்த நாளில் வேளையில் அதிகமாக உள்ளது என்பதைக் கருதி விரதமிருக்க வேண்டிய தினத்தைத் தீர்மானிக்கின்றனர். குழந்தைகளின் பிறப்பு ஒரு கிழமையின்/தேதியின் முதல் வினாடி ஆயினும், கடைசி வினாடி ஆயினும், இடைப்பட்ட எந்த வினாடி ஆயினும் அந்நாளில் பிறக்கின்ற பல்லாயிரம் குழந்தைகளின் பிறப்புத் தேதியையும், நம் சௌகரியத்திற்காக ஒன்றாகவே குறிப்பிடுகிறோம். இது போலவே தான், ஒரு விரதத்தை காலை 7.35 முதல் மறுநாள் காலை 8.20 வரையிலும், மற்றொரு விரதத்தை பகல் 1.22 முதல் மறுநாள் பகல் 12.40 வரையிலும், இன்னுமொரு விரதத்தை இரவு 9.40 முதல் மறுநாள் இரவு 9.55 வரையும் அனுஷ்டிப்பது நடைமுறை சாத்தியமாகாது என்பதால் தான், சில கணக்கு நியதிகளின் படி விரதங்கள் அனுஷ்டிக்கப்படுகின்றன. இப்படி, விரதங்களை முதல் நாள்/ மறுநாளும் திருவிழாக்களை காலை/மாலையும் அனுஷ்டிப்பதை சரி/தவறு என்று கருதவோ, சாடவோ இடமேயில்லை. விரதங்கள் அனுஷ்டிக்கப்படுகின்றனவா. அவை மறவாது மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும் என்று கருத்தோடிருப்பதே முக்கியம்.